martes, 16 de mayo de 2017

De arte culinaria secutus consuetudinem Chilensem

Cum vocabula quae ad cibum pertieant memoriae mandanda mihi esse sciam, aliquid scripturus sum de cibo secutus artis culinarii Chilensis consuetudinem. Primum autem oportet gastronomiam nostram similis Hispanicae esse dicere, quoniam haec terra colonia Hispanica per plus quam duo saecula fuit. Propterea apud nos multa quae iam sunt in Hispania et aliis in Europae partibus inveniri possunt. Utcumque velim vobis aliquid de esca quotidiana nostra deque quorumdam ferculorum nostrorum paratione narrare.

In domo mea, ut aliqua exempla de vita quotidiana proferam, semel vel bis in septimana legumina sumere solemus, proinde sive lentes sive cicera sive phaseolos comedimus. Legumina igitur apud nos hoc modo parantur: primum oportet legumina ponere in receptaculum aqua plenum hesterno die ut aqua legumina molliatur. Postero die, primum in ollam legumina iam molliora facta pondenda sunt ac deinde eam supra flammam ut aqua fervescat per aliquot temporis puncta donec coquantur. Dum haec aguntur in sartagine oleum fundendum est ut in eo caepae sectae cum carotis tritis, allio et condimentis variis frigentur. Condimenta autem de lagumine pendent, sed omnia cum herbis sicut origanum et piper parantur. Postea oportet illa elementa fricta in ollam quae legumina continebat ponere et oryzam ei adiungere si legumina lentes vel cicera sunt. Si vero phaseoli sunt, et maizii grana et pastam vermiculatam et cucurbitae fragmenta ei adiungere solemus. Ita parati, phaseoli cum pasta vermiculata ferculum optimum ac verum Chilense esse mihi videtur si hoc comitimus cum tomaculi cuiusdam genere quod apud nos invenitur.

Ecce imago photographica:

Hoc ferculum vulgo vocatur "porotos con riendas", id est, phaseoli cum restibus

Alia esca quae apud nos saepe edere solemus est quoddam pulmentum quod ex carne gallinacea vel ex bubula efficitur. Torritur igitur carnis putamen (id est pars carnis superficialis) in olla super flammam posita per aliquot temporis puncta. Deinde paulum caepae sectae, aliquot alii dentes (ut ita dicam) et carotae fragmenta adiunguntur. Postea aquam in ollam fundere debemus: hic vero illa elementa figere oportet sinere per spatium quoddam temporis priusquam aquam in ollam fundemus ne elementa aqua ferventi continuo molliantur. Tandem condimenta quaedam, poma terrestria, pisa, phaseolos virides, oryzam ac frusta maizii cucurbitaeque adiungere debemus. Omnibus elementis coctis hoc sapidissimo cibo vesci iam possumus. Mihi multum placet precipie tempore hiemali namque efficit ut corpus calidius sit cum frigora sint.

Ecce imago photographica:


 Pulmentum Chilense qui vulgo 'cazuela' vocatur  

Tempore vero aestivo aliquid mirum comedere solemus. Nescio quomodo Latine dici possit, sed quoddam libi genus est. Cum autem cibus dulcis non sit, libum quodammodo est, namque ex maizio illud facimus. Libum ergo maizii vel libum maizae fortasse Latine licet dicere possit. Nihilominus vobis explanabo quomodo illud ferculum nostrum parandum sit. In primis igitur grana maizii ope instrumenti cuiusdam quod ad molendium adhibetur oportet terere. Postea illa grana maizii ponenda in ollam super flammam positam sunt donec cum paululo lacti coquantur. Interea carnis aliqua frusta gallinaceae coquendum in alia olla aqua plena ac ferventi est. Dum haec aguntur, in sartagine bubulam in parvis frustis quadratis sectam frigere debemus cum caepis sectis, alii fragmentibus ac condimentis variis. Denique patellis quibusdam ex argilla factis oportet uti. Illae enim patellae sunt vasia quaedam quae in furnum poni possunt, ideoque sunt magni momenti ad illud ferculum parandum. Oportet igitur primum carnem sectam in parte patellarum inferiore ponere, deinde carnis gallinaceae frusta adiungitur (saepe carnis gallinaceae cruribus utuntur), ova cocta, olivae et condumenta quaedam. Tandem omnia maizio trito operienda sunt paululoque sacchari adiuncto in fornum nostras patellas ponendas sunt donec omnia coquantur. 

Equidem magno cum gaudeo illo ferculo nostro vescor, non modo quod sapidissimum esse mihi videtur, verum etiam quod illorum elementorum coniunctionem efficit ut omnia familiae membra aliquid faciant ut illud ferculum ad tempus bene parari possit. Propterea illum cibum precipue temporis aestivi Domini diebus edere solemus .

Ecce imago photographica:


 Libum (non dulce tamen) maizii Chilense, vulgo autem "pastel de choclo"

Nescio utrum aliis in locis fercula tamquam illa sint, sed nos illis cibi generibus vesci solemus. Quoniam vero multa alia cibi genera apud nos edi possunt, narrabo plura de his rebus sed postea. Itaque spero fore ut tempus habeam ad scribendum. Valeatis interim quam optime.

3 comentarios:

  1. Mihi «libum maisae/zeae/mays» (nescio quomodo melius dici possit) placet magis quam alia fercula de quibus tam pulchre narrasti. Aliud forsitan nomen «libi maisae» esse potest «satura maisae/zeae/mays...», quia satura est ferculum quo multi cibi miscentur.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Recte me mones de illius ferculi nomine quod multa elementa mixta continet. Rectius enim satura maizii videtur quam maizii libum. De gustibus, tamen, non est disputandum, ut omnibus in locis aiunt, quamquam alienam opinonem de cibo Chilensi nequaquam contemnendam esse mihi videtur. Valeas!

      Eliminar
  2. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar