Cum vocabula quae ad cibum pertieant memoriae mandanda mihi esse
sciam, aliquid scripturus sum de cibo secutus artis culinarii
Chilensis consuetudinem. Primum autem oportet gastronomiam nostram
similis Hispanicae esse dicere, quoniam haec terra colonia Hispanica
per plus quam duo saecula fuit. Propterea apud nos multa quae iam
sunt in Hispania et aliis in Europae partibus inveniri possunt.
Utcumque velim vobis aliquid de esca quotidiana nostra deque
quorumdam ferculorum nostrorum paratione narrare.
In domo mea, ut aliqua exempla de vita quotidiana proferam, semel vel
bis in septimana legumina sumere solemus, proinde sive lentes sive
cicera sive phaseolos comedimus. Legumina igitur apud nos hoc modo
parantur: primum oportet legumina ponere in receptaculum aqua plenum
hesterno die ut aqua legumina molliatur. Postero die, primum in
ollam legumina iam molliora facta pondenda sunt ac deinde eam supra
flammam ut aqua fervescat per aliquot temporis puncta donec
coquantur. Dum haec aguntur in sartagine oleum fundendum est ut in eo
caepae sectae cum carotis tritis, allio et condimentis variis
frigentur. Condimenta autem de lagumine pendent, sed omnia cum herbis
sicut origanum et piper parantur. Postea oportet illa elementa fricta
in ollam quae legumina continebat ponere et oryzam ei adiungere si
legumina lentes vel cicera sunt. Si vero phaseoli sunt, et maizii grana et
pastam vermiculatam et cucurbitae fragmenta ei adiungere solemus.
Ita parati, phaseoli cum pasta vermiculata ferculum optimum ac verum
Chilense esse mihi videtur si hoc comitimus cum tomaculi cuiusdam
genere quod apud nos invenitur.
Ecce imago photographica:
![]() |
Hoc ferculum vulgo vocatur "porotos con riendas", id est, phaseoli cum restibus |
Alia esca quae apud nos saepe edere solemus est quoddam pulmentum
quod ex carne gallinacea vel ex bubula efficitur. Torritur igitur
carnis putamen (id est pars carnis superficialis) in olla super
flammam posita per aliquot temporis puncta. Deinde paulum caepae
sectae, aliquot alii dentes (ut ita dicam) et carotae fragmenta
adiunguntur. Postea aquam in ollam fundere debemus: hic vero illa
elementa figere oportet sinere per spatium quoddam temporis priusquam
aquam in ollam fundemus ne elementa aqua ferventi continuo
molliantur. Tandem condimenta quaedam, poma terrestria, pisa, phaseolos virides, oryzam ac frusta
maizii cucurbitaeque adiungere debemus. Omnibus elementis coctis
hoc sapidissimo cibo vesci iam possumus. Mihi multum placet precipie
tempore hiemali namque efficit ut corpus calidius sit cum frigora
sint.
Ecce imago photographica:
![]() |
Pulmentum Chilense qui vulgo 'cazuela' vocatur
|
Tempore vero aestivo aliquid mirum comedere solemus. Nescio quomodo
Latine dici possit, sed quoddam libi genus est. Cum autem cibus
dulcis non sit, libum quodammodo est, namque ex maizio illud
facimus. Libum ergo maizii vel libum maizae fortasse Latine licet
dicere possit. Nihilominus vobis explanabo quomodo illud ferculum
nostrum parandum sit. In primis igitur grana maizii ope instrumenti
cuiusdam quod ad molendium adhibetur oportet terere. Postea illa grana maizii ponenda in ollam super flammam positam sunt donec cum paululo lacti
coquantur. Interea carnis aliqua frusta gallinaceae coquendum in alia
olla aqua plena ac ferventi est. Dum haec aguntur, in sartagine
bubulam in parvis frustis quadratis sectam frigere debemus cum caepis
sectis, alii fragmentibus ac condimentis variis. Denique patellis
quibusdam ex argilla factis oportet uti. Illae enim patellae sunt
vasia quaedam quae in furnum poni possunt, ideoque sunt magni momenti
ad illud ferculum parandum. Oportet igitur primum carnem sectam in
parte patellarum inferiore ponere, deinde carnis gallinaceae frusta
adiungitur (saepe carnis gallinaceae cruribus utuntur), ova cocta,
olivae et condumenta quaedam. Tandem omnia maizio trito operienda sunt
paululoque sacchari adiuncto in fornum nostras patellas ponendas sunt
donec omnia coquantur.
Equidem magno cum gaudeo illo ferculo nostro
vescor, non modo quod sapidissimum esse mihi videtur, verum etiam
quod illorum elementorum coniunctionem efficit ut omnia familiae
membra aliquid faciant ut illud ferculum ad tempus bene parari
possit. Propterea illum cibum precipue temporis aestivi Domini diebus
edere solemus .
Ecce imago photographica:
![]() |
Libum (non dulce tamen) maizii Chilense, vulgo autem "pastel de choclo"
|
Nescio utrum aliis in locis fercula tamquam illa sint, sed nos illis
cibi generibus vesci solemus. Quoniam vero multa alia cibi genera
apud nos edi possunt, narrabo plura de his rebus sed postea.
Itaque spero fore ut tempus habeam ad scribendum. Valeatis interim quam optime.
Mihi «libum maisae/zeae/mays» (nescio quomodo melius dici possit) placet magis quam alia fercula de quibus tam pulchre narrasti. Aliud forsitan nomen «libi maisae» esse potest «satura maisae/zeae/mays...», quia satura est ferculum quo multi cibi miscentur.
ResponderEliminarRecte me mones de illius ferculi nomine quod multa elementa mixta continet. Rectius enim satura maizii videtur quam maizii libum. De gustibus, tamen, non est disputandum, ut omnibus in locis aiunt, quamquam alienam opinonem de cibo Chilensi nequaquam contemnendam esse mihi videtur. Valeas!
EliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminar